5 Ιουνίου 2015

Αγαπητοί γονείς των πρόωρων

Για όλους μας ξεκίνησε με τον ίδιο τρόπο, μια διπλή γραμμή στο τεστ εγκυμοσύνης. Για εμένα, αυτή η δεύτερη γραμμή ήταν τόσο αχνή που τις επόμενες δύο ημέρες έκανα άλλα 5 τεστ για επιβεβαίωση.
Και, ναι, ήμουν έγκυος! Σε εκείνο το ραντεβού με τον γιατρό που είδατε την καρδιά του να χτυπά, τότε έγινε και για εσάς πραγματικότητα, σωστά; Τότε δεν νιώσατε εκείνη τη χαρά μαζί και την ανησυχία που θα γίνετε γονείς; Θυμάμαι ήμουν τόσο ενθουσιασμένη ενώ δεχόμουν τα συγχαρητήρια του γιατρού. Ήμουν έτοιμη για τους υπερήχους, τις μικρές κλωτσιές, τα ρούχα εγκυμοσύνης και την αίσθηση του να έχω ένα μωρό στην αγκαλιά μου. Η ΠΗΤ μου ήταν 23 Φεβρουαρίου, η ημερομηνία είχε χαραχτεί στο μυαλό μου και ανυπομονούσα να μιλήσω στον μεγάλο αδελφό για το μωρό που ερχόταν. Τελικά, όταν μάθαμε ότι είναι κορίτσι καταλήξαμε στο πιο όμορφο όνομα για την κόρη μας: Harper Ashley. Harper επειδή το αγαπήσαμε, Ashley για την αδελφή μου.

Πότε αλήθεια καταλάβατε ότι κάτι δεν πάει καλά; Εγώ όταν ήμουν 20 εβδομάδων. Αλλά δεν ένιωθα καλά αρκετό καιρό πριν. Είχα ακούσει κάποιες δικές σας ιστορίες. Υπέρηχοι με μπερδεμένα αποτελέσματα. Γενετικές εξετάσεις που έρχονταν πίσω θετικές. Τα νερά που έσπασαν στις 19 εβδομάδες. Προβλήματα στον πλακούντα. Υψηλή πίεση. Μερικές φορές το μωρό απλά δεν μεγάλωνε. Κάποιες φορές ο τοκετός ξεκινούσε πολύ νωρίτερα.

Θυμάμαι πως ένιωσα όταν έμαθα ότι θα γεννούσα πρόωρα. Τίποτα πια στην εγκυμοσύνη μου δεν ήταν ίδιο. Ούτε το όνομα δεν ταίριαζε. Η Harper Ashley θα γεννιόταν τον Φεβρουάριο. Αυτό το μωρό που θα ερχόταν τον Νοέμβριο, ποιο ήταν;

Νιώσατε και εσείς αποκομμένοι από την πραγματικότητα; Υπήρχε στις σκέψεις σας και αυτή η ερώτηση που δεν ήθελα ούτε να σκεφτώ; Θα ζούσε τελικά;

Γονείς των πρόωρων που έχετε νιώσει τόσο καλά συναισθήματα και τόσο άσχημα.. Στην αρχή ο ενθουσιασμός για το μωρό. Και μετά μια δυνατή ανάμνηση της ακριβούς στιγμής που αυτός ο ενθουσιασμός έγινε τρόμος.

Ψάξατε βαθιά για να βρείτε την γενναιότητα σας. Ξέρετε το συναίσθημα να αφήνεις το νεογέννητο σου στο νοσοκομείο και να μην ξέρεις πότε θα το πάρεις σπίτι. Κάτσατε δίπλα σε θερμοκοιτίδες και αναπνευστήρες επειδή προσπαθούσατε να φροντίσετε το μωρό σας. Μάθατε από τους γιατρούς και τις νοσοκόμες ένα σωρό ακρωνύμια. Μάθατε να αλλάζετε τις πάνες κρατώντας ποδαράκια υπερβολικά αδύνατα. Βγάλατε λίτρα γάλακτος μέσα σε λίγους μήνες επειδή σας είπαν ότι θα βοηθήσει το μωρό σας. Αντί να κρατάτε το μωρό σας αγκαλιά στην ασφάλεια του σπιτιού σας, το βλέπατε πίσω από ένα άψυχο τζάμι. Στην καλύτερη περίπτωση, όταν πια πήγαινε καλά, το παίρνατε μια αποστειρωμένη αγκαλιά.

Θαυμάζω την κόρη μου Abigail Leigh. Ήταν το θάρρος της, η γενναιότητα της... Ήταν η Abigail και όχι η Harper που μου δίδαξε ότι τα πρόωρα έχουν μεγαλύτερη δύναμη στα μικρά τους σώματα από πολλούς ενήλικες.

Για μια στιγμή ας μην είμαστε μετριοπαθείς, γονείς των πρόωρων. Η επιμονή μας είναι άξια θαυμασμού επίσης. Μεγαλώσαμε τα μωρά μας μέσα στο σώμα μας για όσο καιρό μπορέσαμε και μετά σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Βασίστηκαν επάνω μας και δείξαμε τη δύναμη μας σε καταστάσεις που δεν ξέραμε ότι μπορούσαμε να αντέξουμε. Δεν λυγίσαμε και δεν αφήσαμε την προωρότητα να λυγίσει τα μωρά μας. Είναι δική μας η γενναιότητα και η αντοχή. Γονείς των πρόωρων, είστε ακριβώς ό,τι χρειάζονται τα μωρά σας. Καταπληκτικοί!

Απόδοση: Μένια Πέτση 
Πηγή: http://www.huffingtonpost.com
Συγγραφέας: Jessica Bensten 

1 σχόλιο: