Ήξερα τι πάει να πει. Βρέθηκα να περιμένω έξω από την πόρτα, στάθηκα μπροστά από έναν γκισέ ενημέρωσης, την πρωτοείδα εκεί, στο πρώτο κουτί όπως έμπαινες αριστερά, ακίνητη, χλωμή, με δεκάδες σωληνάκια και μηχανήματα πάνω από το εύθραυστο κορμί της. Είδα να την παίρνουν δύο φορές με το τροχήλατο μίνι φορείο και στάθηκα έξω από το χειρουργείο με καρδιά έξω από μένα. Έμαθα τι πάει να πει πρόωρο στο σπίτι, όταν τα καλά νέα εναλλάσσονταν με τα άσχημα για καιρό μέχρις ότου να νικήσουν τα πρώτα. Ανέβηκα στο roller coaster της προωρότητας και συνεχίζω να είμαι ακόμη εκεί, αφού τα ιατρικά follow up, άρα και η σε-πολύ-μικρότερο-βαθμό αγωνία μου, δεν έχουν σταματήσει, ενώ κάθε φορά που αρπάζει κάποια ίωση, η λογική και η ψυχραιμία με εγκαταλείπουν, ευτυχώς όχι αμαχητί.
Ήξερα ότι βρέθηκαν πολλοί εκεί. Με τις ίδιες αγωνίες, με μεγαλύτερα ή μικρότερα προβλήματα, με καρδιά έξω από αυτούς, πάνω από ένα πλαστικό κουτί, πάνω από μία κούνια, έξω από κάποιο ιατρείο, να κουβαλούν χαρτιά με αποτελέσματα εξετάσεων μαζί με ένα κάθισμα αυτοκινήτου, να κουβαλούν λαχτάρα. Δεν τους γνώριζα όμως. Δεν είχαν φανεί. Και ήθελα πολύ να τους μάθω και μαζί να βοηθήσουμε αυτούς που επιβιβάζονται τώρα στο roller coaster.
Σήμερα, δύο μήνες μετά την έναρξη αυτής της εκστρατείας ευαισθητοποίησης για την προωρότητα και μετά από 12 + 8 δικές σας ιστορίες (διότι περιμένουν και άλλες 8 προς το παρόν να δημοσιευτούν), έμαθα κι άλλα. Έμαθα πως είστε εκεί έξω και δεν διστάζετε να φανείτε, πως θέλετε να μοιραστείτε, πως πονέσατε, πως αλλάξατε πολύ και πως όταν γράφεις για κάτι που βίωσες τόσο έντονα, γράφεις όμορφα. Τις ιστορίες σας δεν τις άλλαξα ούτε στο ελάχιστο. Είναι αυτές που συγκίνησαν και παρακίνησαν κι άλλες μητέρες, μία γιαγιά, ένα πρόωρο παιδί και δύο μπαμπάδες (to be continued) να κάνουν το ίδιο.
Σήμερα το FB γέμισε μοβ κορδέλες, όχι μόνο επειδή είστε περήφανες για τα παιδιά σας, αλλά και επειδή είστε μαζί. Με μια (μικρή) βοήθεια από τους φίλους μου, τους Mικρούς Μεγάλους, το Taλκ, το Mommy και τον ifeelkid, η αρχή έγινε. Σήμερα «γιορτάζουμε» για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια αλλιώτικη 17η Νοεμβρίου. Και αφού σήμερα ξέρουμε, αύριο θα διεκδικήσουμε. Και θα προσφέρουμε. Υποστήριξη στους γονείς, ενημέρωση από τους φορείς, καλύτερες συνθήκες, πληροφόρηση και υπηρεσίες από τα νοσηλευτικά ιδρύματα.
Το μπλογκ μου θα συνεχίσει να φιλοξενεί τις ιστορίες σας και τις φωτογραφίες σας, όποτε αποφασίσετε ότι θέλετε να τις μοιραστείτε. Παράλληλα, το ksokou@gmail.com θα περιμένει και τις ιδέες σας σχετικά με το πώς μπορούμε να προσφέρουμε και τι θέλουμε να κάνουμε για να γίνει η εμπειρία της προωρότητας λιγότερο επώδυνη και επικίνδυνη για τα παιδιά και τους γονείς τους. Κάνοντας like στη σελίδα του 31ebdomades στο facebook θα ενημερώνεστε σχετικά, θα μπορείτε να επικοινωνείτε μεταξύ σας και να μου στέλνετε τα μηνύματά σας. Παράλληλα, θα διαβάζετε και τις δικές μου ιστορίες. Γιατί το μπλογκ αυτό θα επιστρέψει στα συναισθήματα που μου χαρίζει η μητρότητα, συχνά ασχέτως προωρότητας, αφού φτιάχτηκε για να μιλήσει κυρίως γι’ αυτά. Για το μοίρασμα, για τη συμμετοχή, τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, για τα κλικ σας, τα ενθαρρυντικά σας λόγια σάς ευχαριστώ από καρδιάς. Χρόνια πολλά!
ΥΓ1 Μικροί Μεγάλοι, Taλκ, Mommy, ifeelkid το «μικρή» δεν το εννοούσα, ήταν μεγάλη, αλλά ήθελα να κάνω αναφορά στο άσμα.
ΥΓ2 Αύριο, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, στις 3 το μεσημέρι, μιλάμε στον ΒΗΜΑ FM για την Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας. Συντονιστείτε στους 99,5.
ΥΓ3 Μπράβο Μίνα!
Ήξερα ότι βρέθηκαν πολλοί εκεί. Με τις ίδιες αγωνίες, με μεγαλύτερα ή μικρότερα προβλήματα, με καρδιά έξω από αυτούς, πάνω από ένα πλαστικό κουτί, πάνω από μία κούνια, έξω από κάποιο ιατρείο, να κουβαλούν χαρτιά με αποτελέσματα εξετάσεων μαζί με ένα κάθισμα αυτοκινήτου, να κουβαλούν λαχτάρα. Δεν τους γνώριζα όμως. Δεν είχαν φανεί. Και ήθελα πολύ να τους μάθω και μαζί να βοηθήσουμε αυτούς που επιβιβάζονται τώρα στο roller coaster.
Σήμερα, δύο μήνες μετά την έναρξη αυτής της εκστρατείας ευαισθητοποίησης για την προωρότητα και μετά από 12 + 8 δικές σας ιστορίες (διότι περιμένουν και άλλες 8 προς το παρόν να δημοσιευτούν), έμαθα κι άλλα. Έμαθα πως είστε εκεί έξω και δεν διστάζετε να φανείτε, πως θέλετε να μοιραστείτε, πως πονέσατε, πως αλλάξατε πολύ και πως όταν γράφεις για κάτι που βίωσες τόσο έντονα, γράφεις όμορφα. Τις ιστορίες σας δεν τις άλλαξα ούτε στο ελάχιστο. Είναι αυτές που συγκίνησαν και παρακίνησαν κι άλλες μητέρες, μία γιαγιά, ένα πρόωρο παιδί και δύο μπαμπάδες (to be continued) να κάνουν το ίδιο.
Σήμερα το FB γέμισε μοβ κορδέλες, όχι μόνο επειδή είστε περήφανες για τα παιδιά σας, αλλά και επειδή είστε μαζί. Με μια (μικρή) βοήθεια από τους φίλους μου, τους Mικρούς Μεγάλους, το Taλκ, το Mommy και τον ifeelkid, η αρχή έγινε. Σήμερα «γιορτάζουμε» για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια αλλιώτικη 17η Νοεμβρίου. Και αφού σήμερα ξέρουμε, αύριο θα διεκδικήσουμε. Και θα προσφέρουμε. Υποστήριξη στους γονείς, ενημέρωση από τους φορείς, καλύτερες συνθήκες, πληροφόρηση και υπηρεσίες από τα νοσηλευτικά ιδρύματα.
Το μπλογκ μου θα συνεχίσει να φιλοξενεί τις ιστορίες σας και τις φωτογραφίες σας, όποτε αποφασίσετε ότι θέλετε να τις μοιραστείτε. Παράλληλα, το ksokou@gmail.com θα περιμένει και τις ιδέες σας σχετικά με το πώς μπορούμε να προσφέρουμε και τι θέλουμε να κάνουμε για να γίνει η εμπειρία της προωρότητας λιγότερο επώδυνη και επικίνδυνη για τα παιδιά και τους γονείς τους. Κάνοντας like στη σελίδα του 31ebdomades στο facebook θα ενημερώνεστε σχετικά, θα μπορείτε να επικοινωνείτε μεταξύ σας και να μου στέλνετε τα μηνύματά σας. Παράλληλα, θα διαβάζετε και τις δικές μου ιστορίες. Γιατί το μπλογκ αυτό θα επιστρέψει στα συναισθήματα που μου χαρίζει η μητρότητα, συχνά ασχέτως προωρότητας, αφού φτιάχτηκε για να μιλήσει κυρίως γι’ αυτά. Για το μοίρασμα, για τη συμμετοχή, τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, για τα κλικ σας, τα ενθαρρυντικά σας λόγια σάς ευχαριστώ από καρδιάς. Χρόνια πολλά!
ΥΓ1 Μικροί Μεγάλοι, Taλκ, Mommy, ifeelkid το «μικρή» δεν το εννοούσα, ήταν μεγάλη, αλλά ήθελα να κάνω αναφορά στο άσμα.
ΥΓ2 Αύριο, Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, στις 3 το μεσημέρι, μιλάμε στον ΒΗΜΑ FM για την Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας. Συντονιστείτε στους 99,5.
ΥΓ3 Μπράβο Μίνα!
Τιμή μας, που μπορέσαμε και βοηθήσαμε σε μία τόσο όμορφη δράση για να έρθουν κοντά τόσες μητέρες, να γεμίσει αναμνήσεις το διαδίκτυο και να βοηθηθούν στο μέλλον οι επόμενοι γονείς πρόωρων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου Κέλλυ που το πίστεψες και το κατάφερες και καλή συνέχεια.
Εκ μέρους όλης της ομάδας των μΜ.
Μου ρχονται τώρα στο νου διάφορες φράσεις χιλιοειπωμένες του στυλ «όλοι μαζί μπορούμε», «πάμε μαζί» κ.λπ. που τελικά είναι αληθινές. Μόνος του δεν βγάζει κανείς τίποτε. Το μοίρασμα, η συμμετοχή, η αλληλοβοήθεια μάς πάνε παραπέρα. Κι εσείς μΜ το ξέρετε πολύ καλά αυτό. Οπότε μπράβο σε όλους!
Διαγραφή